Hoofdstuk 3
Een droom???
Het is donker en koud de vloer voelt vochtig aan. Alsof ze geen schoenen aan heeft. Ze zet een stap vooruit en ja ze heeft geen schoenen aan want ze kan heel goed de stenen vloer aan voelen. Het is zo donker dat ze echt niets kan zien. Normaal kan ze perfect in het donker zien, maar nu… Het is raar want ze merkt dat ze jurk aan heeft en blijkbaar is die ook zwart. Ze herinnerde zich dat ze nog als laatst een T-shirt aan had… ze zet nog een stap naar voren en zoekt met haar hand naar een muur. Uiteindelijk voelt ze een muur (zo voelt het wel aan) en langzaam loopt ze door. Ze lijkt wel een blinde die hulpeloos is en maar loopt. Uiteindelijk ziet ze een klein lichtje als ze doorloopt ziet ze dat er een kamer is. Van zelf bukt ze en kijkt door het raampje naar binnen. ‘’Ze is niet geschikt voor dit!’’ zegt een oude man in de 50 schreeuwend tegen een vrouw. ‘’Ze kan dit wel, ze heeft dit nodig.’’ Zegt de vrouw, maar ze kan net niet zien hoe ze eruit ziet en haar stem klinkt een beetje vaag. De oude man zit te ijsberen in het kamertje; ‘’ Hoe weet je dat, heb je haar getest?’’ ‘’ Hiervoor heb ik gewacht, zij is de nieuwe generatie.’’ De vrouw praat zo rustig en kalm mogelijk. ‘’ Pff nieuwe generatie.’’ Mompelt de man. ‘’ Zij kan dit niet ze is… sll.. ‘’ Stopte de man. ‘’Ga verder ze is wat?’’ Zei de vrouw die bijna haar geduld verloor. ‘’ Ze is niet geschikt, hoeveel jij ook denkt dat ze wel geschikt is.’’ De man ging weer zitten. ´´ Lang gelede ben ik erachter gekomen dat zij bestond. Ze was een schaduw, die verdwaald was. Zij kende mij nog niet, maar ik heb haar lang gevolgd. Het was 1511 en ik was een kraamzuster. Ik hielp een vrouw bij haar bevalling, maar de baby stierf. Ik kon hier niet tegen en ik wist dat zij een lichaam nodig had. Ik haar geest in het lichaam van de baby gestopt. Ik wist dat dit goed voor haar zou zijn…’’ Vertelde de vrouw. Ze begreep niet precies waarom die vrouw het vertelde aan die man want de man luisterde niet echt. Ze wou weg, maar stootte haar voet tegen een pot en het viel om; ‘’Shit!!!’’.
‘’Alexandra! Alexandra!’’ Ik liep met moeite achter mijn moeder aan en ze pakte mijn hand vast. Het waait en het lijkt alsof het gaat regenen. De moeder van Alexandra is net getrouwd, met meneer Petrova. De beste vriend van me vader. Voor dat hij dood ging heeft hij gezegd dat meneer Petrova voor mijn moeder moest zorgen. Meneer Petrova is zelf al 2 jaar getrouwd met de liefde met zijn leven. Maar is nu ook getrouwd met mijn moeder om haar en mij te beschermen. Ik begrijp niet waarom, maar ze zijn getrouwd. Ze lopen op een heuvel richting het bos in. Verderop komen ze bij een dorp. ‘’We zij er bijna.’’ Zij moeder. En ze liepen door het dorp. Het was een klein dorpje. Iedereen was druk bezig met zijn werk. En het zag er heel levendig uit wel een leuk plek. Voor nu dan. ‘’We zijn er.’’ En ze stonden voor een huisje hij was redelijk groot. En een deur ging open. ‘’ Jullie zijn er.’’ De man praatte Bulgaars, maar ze kon hem verstaan. Ze heeft dat geleerd door haar reis door Bulgarije. Haar moeder vond het altijd knap dat ze snel kon leren, maar ze moest is weten. Ze leeft nu bijna al een jaar met haar moeder. Haar vader stierf aan een dorps oorlog in Engeland. Hij kende meneer Petrova van vroeger. Haar moeder gaf haar altijd veel aandacht want ze had verteld dat de bevalling bij haar moeilijk was maar dankzij een vrouw alles weer beter ging. Ze waren binnen en de woonkamer was groot. Een paar meubelstukken en een grond tafel. ‘’Dit is ons deel van het huis.’’ En de man liep naar zijn achtertuin; ‘’ En dit is van jullie.’’ Een klein knus huisje dat eigenlijk wel genoeg was voor hun tweeën. Haar moeder was dus op papier met meneer Petrova getrouwd ze zullen niet samen slapen zelfs. De vrouw van meneer Petrova is zwanger, 7 maanden ongeveer. Ik keek naar haar buik. Meneer Petrova lachte en zei; ‘’ Een jongen.’’ En legde zijn hand op de buik van zijn vrouw. Ze tilde me op en we gingen naar binnen. Binnen zag het er ook erg knus uit. Hier kan ik wel leven. Ze tilde me op en gaf een kus op me voorhoofd.
‘’ Kom op we zijn bijna bij het dorp. Katerina, Zo meteen word je vader nog boos. We zijn al bijna te laat.’’ ‘’Kunnen we geen pauze nemen? Ik ben moe.’’ ‘’We hebben net al een pauze genomen.’’ En ze liepen snel door. ‘’ Die jongen was wel leuk.’’ Zei Katerina lachend. ‘’ Ja als je dat tegen je vader zegt lacht hij ook naar jou.’’ Ze kwamen bij het dorp en liepen gelijk door naar hun huis. ‘’ Hebben jullie die speciale stof gehaald.’’ Vroeg Katerina de moeder. ‘’Ja het was wel ver lopen.’’ Zei Katerina en plofte neer op een stoel. ‘’ Gaan jullie ook nog wat water halen bij de waterpomp? En dan kunnen we eten. Je vader zal ook wel zo thuis zijn.’’ Zei mevrouw Petrova. Ze stonden op en pakten allebei emmer. Alexandra is twee jaar ouder dan Katerina en ze is een soort van stiefzus, maar Katerina ziet haar aan als haar echte zus omdat ze samen zijn opgegroeid en ze delen ook altijd alles samen. ‘’Alexandra kijk, hij is hier.’’ Zei katerina opgewonden. En inderdaad hij was hier in het dorp en keek richting Katerina aan en katerina bloosde even. Hij was gespierd en lang, bruine ogen en bruin haar. Niet bepaald iemand die je echte liefde kan schenken.
‘’Jij hebt mijn dochter dit aangedaan waar is Katerina?!’’ Meneer Petrova was boos op de jonge man. De jonge man keek hem grinnikend aan. Hij was lang, blond en had blauw ogen; ‘’ Jullie gaan boetten om wat jullie dochter heeft gedaan.’’ Zijn gezicht veranderde en hij beet in de nek van meneer Petrova. Mevrouw Petrova was in shock en Alexandra trok haar mee om te vluchten. Hij was te snel en pakte ook mevrouw Petrova. ‘’Hallo Alexandra, de mooie stiefzus.’’ ‘’Jij, wat is er? Kon je, je zelf niet bevrijden van je vloek.’’ ‘’Jij, jij zat hier ook in.’’ ‘’Hoe kan dat ik was toen twee.’’ ‘Jij hebt Katerina ook geholpen.’’ ‘’ Waarom zal ik haar helpen ze is maar een stiefzus.’’ ‘’Jij gaat ook boetten voor dit.’’ En hij stak een mes in haar hard. En ze viel neer.
Ze schrok wakker; ‘’Gelukkig het was een droom.’’ Fluisterde ze. ‘’Welke van je 4 of 5 dromen?’’ vroeg hij. Hij zat op de rand van het bed en keek naar haar, blijkbaar heeft hij naar haar gekeken toen ze zat te slapen. Het was ochtend. ‘’Wat?’’ Vroeg ze verward. ‘’Nou een mens droomt 4 of 5 keer per nacht, maar ik weet niet hoe het met jouw zit dus daarom vroeg ik welke van je 4 of 5 dromen was maar een droom?’’ en ze dacht terug naar haar dromen want ze herinnerde ze alle 4 nog. ‘’Ze waren allemaal echt. Het speelde zich allemaal voor dit af.’’ ‘’Wanneer? In welke tijd of jaar? ‘’ ‘’ In 1511.’’ ‘’Maar ehm je bent dus eigenlijk wel oud. En ow ja! Ja ik wil graag je naam weten. Dat had je gisteren ook niet verteld. ‘’ ‘’Je wilt dus mijn naam weten.’’ Ze had een greins op haar gezicht. ‘’Ja als je het niet erg vind.’’ Ze stak haar hand uit en zei;
‘’ Mijn naam is Sophia.’’
